دریکی از پروژه های ساختمانی زندان مرکزی سنندج 40 کارگر
زندانی به کارگرفته شده اند که بنا به قانون ومقررات زندان، این کارگران از ساعت
7 صبح تا 5 عصر بمدت 10 ساعت مجبور به انجام کار بدون مزد هستند که در
پایان کار اجازه دارند تا شروع یک روز کاری دیگر به مرخصی بروند یعنی فقط
به شرط انجام 10 ساعت کار سخت بدون مزد میتوانند چندساعتی خانواده هایشان را ببینند. لازم به یادآوری است که تنها زندانیانی می
توانند در این پروژه ها شرکت کنند که اولاً نصف مدت زمان حبس خود را گذرانده باشند و
ثانیاً سختی کار بدون مزد را برای دیدن خانواده به جان بخرند
.البته همه این موارد به شرط آنکه وثیقه تعیین شده
از طرف زندان برای این زندانیان در تمام طول این مدت باید نزد رئیس زندان باقی
بماند و در صورت غیبت حتی یک روزه به زندان یا عدم مراجعه به محل کار
،مامورین زندان مستقل از دادگستری ،موظف به بازگرداندن آنها به هر روش ممکن می
باشند
.
گزارش بالا شرایط کارگران یا بهتر است بگویم شرایط
بردگان معادن ساراپلادای مکزیک را در اذهان زنده می کند. بردگی به معنای کامل آن
در دهه دوم قرن بیست ویکم گویا تنها در معادن برزیل نیست بلکه شرایط و موقعیت
کارگران زندانی در زندان سنندج بمراتب دهشتناک تر از معادن سارا پلادا در برزیل
است.
10ساعت کار بدون وقفه و بدون مزد، پرداخت وثیقه، ممنوعیت
غیبت، اسیر در زندان و مجبور کردنشان توسط ماموران برای انجام کار با هر روشی آنهم
تنها در اذای دیداری کوتاه با خانواده هایشان که رمقی ندارند و زندگی آنان را در
معرض فروپاشی قرار داده است یکی از جرائم به محاکمه کشاندن اوباشان اسلامی در
فردای سرنگونی شان است.. در معادن برزیل اقلا
از این قید و بندها خبری نیست. این شرایط و موقعیت کارگرانی است که بخاطر
درخواست حقوق پرداخت نشده شان و بخاطر فروش نیروی کارشان که هزینه آنرا به یغما
برده اند به زندان و تحمیل این شرایط برده وار محکوم شده اند. شنیدن و تجسم این
وضعیت تکاندهنده قلب هر انسانی را که بویی از انسانیت برده باشد بدرد می آورد.
حاکمان اسلامی و دست اندرکاران جیره خوارشان سالهاست که
با زندان، وثیقه، گرو کشی، شلاق زدن، اعدام و شکنجه و توهین و بی حرمتی به کارگران
در پی نهادینه کردن این رسومات قرون وسطایی هستند. دیگر بس است. نباید این مرگ
تدریجی را پذیرفت. حاکمان اسلامی، نامسئولان و نهادهای سرکوب رژیم اسلامی را باید
وادار به برچیدن این بساط ضد انسانی کرد.
شرایط برده وار، توهین و تحقیر به کرامت انسانی کارگران و همه زندانیان دربند را
که طبق قوانین عصر حجری حکومت و مشتی انگل اسلامی اعمال می شود باید با اعتراض و
مبارزه متحدانه و متشکل عقب زد.
کارگران و فعالین کارگری در سنندج و دیگر شهرهای کردستان
تجارب با ارزشی از اعتراضات، برگزاری مجامع عمومی، ساختن تشکلهای کارگری و راه
اندازی اعتصابات متعدد را در کارنامه مبارزاتی خود دارند. می شود و می توان در
همبستگی و همراهی با کارگران سراسر کشور به این شرایط برده وار و کل فلاکتی که
حاکمان اسلامی به کارگران و مردم تحمیل کرده اند به میدان آمد و قاطعانه و قدرتمند دست به اعتراض زد. تنها با اعتراض و مبارزه متحد و متشکل است که
می توان این جنایتکاران را سرجای خود نشاند. جمهوری اسلامی این ننگ تاریخ بشری را
تنها با قدرت اعتصابات گسترده و متحدانه کارگران و کل مزدبگیران جامعه می توان جارو کرد.
14 ژانویه 2014
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر